καταποτήρας

ο

1. καταβόθρα

2. στρόβιλος νερού, δίνη, «μάτι».

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + ποτήρ (< πίνω). Η λ., στον πληθ. τ. καταποτῆρες, μαρτυρείται από το 1888 στην εφημερίδα Εφημερίς].